Sheep

Ik had niks met schapen, totdat ik in Wongema, een werkplek in Noord-West Groningen, kwam.

Je kunt er heerlijk wandelen. Het is er leeg en oorverdovend stil. Er is een recht weggetje langs aardappel- en suikerbiet-velden naar de dijk. Achter de dijk is ook niet veel. Er zijn kwelders en in de verte glinstert de zee. Er is vooral veel wijdse lucht en wind. En er zijn schapen.

Ik begon de schapen te tekenen en hoe meer ik ze tekende, hoe leuker ik ze vond. Ze schijnen hele gesprekken met elkaar te voeren. Het ene schaap mekkert nog harder dan het andere. En in de avondschemering waren de lammetjes met elkaar aan het spelen. Ze renden opgewonden blatend naar een heuveltje zand en klommen er met z’n allen op en er weer af. Er was een groot, bruin schaap dat ook meedeed. Die was de leukste.

  • Sheep

    I never really cared for sheep, until I visited Wongema, a creative workspace in the northwest of Groningen.
    It’s perfect for walking. The area is vast and eerily quiet. A straight path leads through potato and sugar beet fields to the dike. Beyond the dike, there isn’t much either. There are salt marshes, and in the distance the sea sparkles. But most of all, there’s sky and wind. And sheep.
    I began to draw them, and the more I drew them, the more I liked them. They seem to have entire conversations. One bleats louder than the next.
    At dusk, the lambs played together—running excitedly to a little sandy hill, clambering up and down it. There was one big brown sheep that joined in. That one was the best.

Vorige
Vorige

Dogs Portraits

Volgende
Volgende

Seagulls