Schapen

Ik had niks met schapen, totdat ik in Wongema, een werkplek in Noord-West Groningen, kwam.

Je kunt er heerlijk wandelen. Het is er leeg en oorverdovend stil. Er is een recht weggetje langs aardappel- en suikerbiet-velden naar de dijk. Achter de dijk is ook niet veel. Er zijn kwelders en in de verte glinstert de zee. Er is vooral veel wijdse lucht en wind. En er zijn schapen.

Ik begon de schapen te tekenen en hoe meer ik ze tekende, hoe leuker ik ze vond. Ze schijnen hele gesprekken met elkaar te voeren. Het ene schaap mekkert nog harder dan het andere. En in de avondschemering waren de lammetjes met elkaar aan het spelen. Ze renden opgewonden blatend naar een heuveltje zand en klommen er met z’n allen op en er weer af. Er was een groot, bruin schaap dat ook meedeed. Die was de leukste.